• Herb Reska
  • Gmina Resko
Projekty UE

Gmina Resko - miejsce, które przyciąga...

Początki Reska sięgają wczesnego średniowiecza. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z roku 1255. Gród znajdował się wówczas w posiadaniu dwóch rodów: Borków i Vidantów. Układ przestrzenny miasta przypominał budową inne grody pomorskie. Podczas II wojny światowej zniszczone zostało śródmieście i dworzec, ocalał ratusz.

Co warto zobaczyć w Resku?

Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP – wysmukłą wieżę kościoła widać niemalże z każdego punktu miasta - to najstarszy i największy zabytek Reska. Kościół w Resku zbudowano na przełomie XIV i XV w. a pierwsza wzmianka w dokumentach na jego temat pochodzi z 1427r. Gotycka świątynia jest typu halowego, co oznacza, że posiada trzy nawy równej wysokości. W XVI w. dobudowano dwie kaplice po obu stronach wieży a w 1882 r. kościół przeszedł gruntowną przebudowę, którą kierował szczeciński architekt Kruhl. Przebudowa nadała kościołowi dzisiejszy wygląd. Wówczas wieża osiągnęła wysokość 67 m. XVIII w. umieszczono barokowe organy. W okresie reformacji, na kilkaset lat, kościół został zamieniony na zbór protestancki. Tymczasem ośrodkiem katolickiego życia religijnego, stało się odległe o 6 km Święciechowo. Pracowały tam siostry Boromeuszki, prowadząc szkołę, szpital i naukę religii. Był to jedyny ośrodek katolicyzmu w okolicy. Życie religijne wspólnoty katolickiej prowadzone przez siostry przy wsparciu fundacji św. Alojzego wyróżniało się kultem Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, w oparciu jej wizerunku namalowanego przez nieznanego twórcę prawdopodobnie pod koniec XVIII w. W czasie II wojny światowej oprócz miejscowych wiernych, cześć obrazowi oddawali zesłani w okolice Reska polscy robotnicy przymusowi. Po zakończeniu działań wojennych kościół i klasztor w Święciechowie zostały zniszczone, a katolickie życie religijne powróciło do Reska, gdzie przeniesiono ołtarz główny i ołtarze boczne oraz obraz matki Bożej. Z upływem lat kult matki Bożej Reskiej rozprzestrzeniał się coraz bardziej. Staraniem ks. Dr Tadeusza Uszkiewicza 25 marca 1993r. w Święto Zwiastowania NMP metropolita szczecińsko-kamieński ks. Arcybiskup Marian Przykucki usankcjonował istniejący kult, wydając dekret ustanawiający w Resku Sanktuarium Matki Bożej Niepokalanej. Miejsce to jest odwiedzane przez licznych pielgrzymów z kraju i z zagranicy. Odpust w Resku odbywa się 8 grudnia w święto Niepokalanego Poczęcia NMP.

   

Cmentarz Komunalny z kwaterą wojenną żołnierzy I Armii Wojska Polskiego, grobem Karola Sprengla i kaplicą. Ze stoku cmentarza roztacza się widok na całe miasto.

 

Elektrownia wodna na Redze – Rzeka Rega w samym Resku pełni ważną funkcję gospodarczą. Obok mostu, w przeszłości zbudowano jaz, dzięki któremu najpierw działał tu młyn wodny, a w latach 90-tych powstała Elektrownia Wodna. Warto podkreślić, że dostarcza ona nadal prąd i jest jednym z ośmiu podobnych obiektów usytuowanych wzdłuż Regi.

 

Budynek Sądu Powiatowego – budynek zabytkowy z 1900r. Znajduje się przy ul. Wojska Polskiego 8 – obecnie jest tam Poczta Polska.

 

Gmach szkolny – z początku XX w. przy ul. Wojska Polskiego 71. Naprzeciw szkoły znajduje się głaz narzutowy – pomnik żołnierzy polskich a przy nim gratka dla miłośników militariów – dwa prawdziwe moździerze artyleryjskie kalibru 12mm.

 

Park Miejski – Park Miejski w Resku przeszedł dzięki staraniom władz gminy gruntowną rewitalizację. Wśród zieleni można dostrzec wzgórze, na którym niegdyś wznosił się najpierw zamek rodu Borków, a później okazały dwór. Od 2014 roku na Wzgórzu Borków prowadzone są badania archeologiczne. Wpisują się one w szeroki program działań związanych z rewitalizacją parku miejskiego Borków i mają jednocześnie dostarczyć odpowiedzi na szereg pytań związanych z przeszłością miejsca i początkami samego miasta Reska. Przez park biegnie Ścieżka Edukacji Ekologicznej wzdłuż obszaru Natura 2000. Liczy 10 przystanków i przebiega od punktu na wysokości wsi Łagiewniki, przez miejscowość Resko, do punktu na wysokości wsi Taczały.

 

Obelisk ku czci uczonego Carla Sprengla przy ul. Jedności Narodowej. To najsławniejszy mieszkaniec Reska, pionier sztucznego nawożenia w Niemczech, naukowiec i praktyk. Pochodził z rodziny urzędnika pocztowego spod Hanoweru. Już podczas studiów na uniwersytecie w Getyndze rozpoczął pierwsze badania z zakresu gleboznawstwa i nawożenia. W 1839r. osiedlił się w Resku. Kontynuował swoje doświadczenia na poletkach doświadczalnych. W 1839r. został sekretarzem generalnym Pomorskiego Towarzystwa Ekonomicznego, z siedzibą w Resku i sprawował tę funkcję do 1854r. W 1842r. Karol Sprengel założył Akademię Rolniczą w Resku w której propagował nowoczesne metody uprawy i agrokultury. Sprengel był również założycielem fabryki maszyn rolniczych w Resku, która funkcjonowała do II wojny światowej. Na cmentarzu w Resku zachował się jego grób.

 

Co warto zobaczyć w okolicach Reska?

Do 1945r. prawie w każdej wsi w pobliżu Reska stał kościół i otoczony parkiem junkierski pałac. Z pałaców co prawda mało który przetrwał, ale mnóstwo jest tu zabytkowych kościołów. Są one zazwyczaj konstrukcji ryglowej, potocznie zwanej murem pruskim. Polegała ona na zastosowaniu szkieletu z belek i wypełnianiu wolnych przestrzeni cegłą lub gliną.

 

Dorowo – Kościół św. Antoniego – kościół barokowy został wzniesiony w XVIII w. Jest to budowla salowa, bez wyodrębnionego prezbiterium z wysoką drewnianą wieżą przykrytą stożkowym hełmem. Pierwotnie świątynia należała do ewangelików, po wojnie przejęli ją katolicy. Przy kościele można dojrzeć pozostałości cmentarza. Na placu przed świątynią znajduje się pomnik poświęcony mieszkańcom wsi poległym w I wojnie światowej. Przy wsi rozciąga się też zabytkowy park.

Iglice –  Wieś od końca XV w. przez 500 lat należała do rodu rycerskiego Osten. Zachował się tu ryglowy Kościół pw. św. Stanisława. Na wiatrowskazie na wieży świątyni widnieje data budowy – 1696r. Jest to jeden z najstarszych zachowanych kościołów ryglowych na Pomorzu Zachodnim. Z dawnego wyposażenia zachowała się jedynie XVIII-wieczna ambona. 

Obok stoi jeden z najpiękniejszych na Pomorzu XIX-wieczny pałac. Jest to okazała, kompletna, dobrze zachowana neorenesansowa rezydencja z zabudowaniami gospodarczymi z tej samej epoki. Pałac jest niestety opuszczony i popadający w ruinę.

Komorowo – Obok zarośniętego parku dworskiego stoi urokliwy kościół  pw. Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus z pierwszej połowy XIX w. Kościół jest o nietypowo ceglano-kamiennych murach.


  

Lubień Górny – Pałac z początków XX w. Istniejący budynek dworu w stylu eklektycznym jest murowany, dwukondygnacyjny, przykryty dachem czterospadowym, wzniesiony na rzucie prostokąta. Wnętrza nie zachowały pierwotnej dekoracji, z wyjątkiem skromnych sztukaterii i kominka w salonie ogrodowym. Zachowany jest w całości wystrój elewacji. Dwór otoczony jest parkiem.

 

Łabuń Wielki – Kościół pw. Niepokalanego Serca NMP. Zbudowany w XIX w., na planie prostokąta z cegły na podmurówce z kamienia łupanego. Od wschodu świątyni wyodrębnione jest prezbiterium.

 

Łosośnica – Kościół pw. Ducha Św. – skromny, kamienny jest jednym z najstarszych w gminie, postawiono go jeszcze w XV w. Przed świątynią stoi kamień – pomnik poległych podczas I wojny światowej z wyrzeźbionym mieczem i datami 1914-1918. 

Siwkowice – Praktycznie każda wieś w gminie ma swój mały cenny zabytek sakralny. Także Siwkowice. W Kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, datowanym na szesnaste stulecie, zachowały się do dziś ambona z XVIII wieku oraz nieco późniejsza empora chórowa z prospektem organowym, piszczałkami i ławkami. Kościół ten zbudowany jest z kamienia i cegły, ma charakterystyczną potężną wieżę, która jest na całą szerokość nawy.

  

Stara Dobrzyca – Dwór w Dobrzycy, który został opuszczony w latach 70- tych, a teraz stanowi własność prywatną opisywany był już w roku 1602. Niegdyś posiadający dwa skrzydła, na początku XX w. posiadał już tylko jedno, przylegające do północnej ściany dworu. Obecnie jest budowlą jednoczłonową, pozbawioną skrzydeł, a ślady dawnych oficyn czytelne są na bocznych ścianach. Dworek jest obiektem wielofazowym o cechach klasycystycznych, w którym znajdują się relikty XVIII-wiecznej rezydencji (mury parteru), przebudowanym ok. połowy XIX w.

 

Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Starej Dobrzycy – W tej zadbanej i cichej wiosce znajduje się zabytkowy kościół, którego początki sięgają najprawdopodobniej XV wieku. Ryglowy korpus nawowy oraz górna partia wieży pochodzi z 1711 roku. Pod koniec lat 90 –tych ubiegłego wieku świątynia przeszła gruntowny remont.

Starogard – Najciekawszym i dobrze zachowanym do dziś zabytkiem w Starogardzie jest kościół o konstrukcji ryglowej zbudowany w latach 1578-79. Należy on do nielicznych zachowanych na Pomorzu budynków szachulcowych z XVI wieku. We wnętrzu zachował się między innymi dzwon z 1572 wykonany przez stargardzkiego ludwisarza Joachima Karstede oraz dwa oryginalne witraże przedstawiające apostołów Piotra i Pawła, pod nimi herb rodu von Borcke.

Centrum miejscowości Starogard aż do zakończenia II wojny światowej stanowił barokowy pałac hrabiów von Borcke. W marcu 1945 roku uległ on zniszczeniu przez wojska rosyjskie. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie niezabezpieczone ruiny głównego budynku pałacowego – duże części fasady jak i resztki murów obwodowych. W XIX wieku cały kompleks liczył ponad 20 budynków.

 

Taczały – W Taczałach znajduje się cenny zabytek sztuki sakralnej - Kościół św. Stanisława BM , z piękną strzelistą wieżą. Co ciekawe, do kościoła w XIX w. dobudowano szkołę (obecnie dom mieszkalny), przez co budowla jest nieproporcjonalnie długa.